Adam Mickiewicz Burza - Адам Мицкевич Буря

Burza (IV z Sonetów Krymskich)                                             Буря   

Adam Mickiewicz                                                          Перевод: В. В. Левика

Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, В лохмотьях паруса, рев бури, свист и мгла...

Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Руль сломан, мачты треск, зловещий хрип насосов.

Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki,              Вот вырвало канат последний у матросов.

Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei.      Закат в крови померк, надежда умерла.

Wicher z tryumfem zawył, a na mokre góry,        Трубит победу шторм! По водяным горам,

Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu,      В кипящем хаосе, в дожде и вихре пены,

Wstąpił jenijusz śmierci i szedł do okrętu,            Как воин, рвущийся на вражеские стены

Jak żołnierz szturmujący w połamane mury.       Идет на судно смерть, и нет защиты нам.

Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,             Те падают без чувств, а те ломают руки,

Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada,          Друзья прощаются в предчувствии разлуки.

Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać. Обняв свое дитя, молитвы шепчет мать.

Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie   Один на корабле к спасенью не стремится.

I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada,              Он мыслит: счастлив тот, кому дано молиться,

Albo modlić się umie, lub ma się z kim żegnać. Иль быть бесчувственным, иль друга обнимать!